Osteopathie.
Wat is osteopathie?
Osteopathie is een manuele geneeswijze waarbij de behandelaar bijna uitsluitend zijn handen gebruikt zowel in onderzoek als in behandeling. De osteopaat gaat het lichaam van de patiënt in kaart brengen. Hij kijkt niet enkel naar de plaats van de klacht, maar gaat de ontwikkeling van het klachtenpatroon trachten te achterhalen. Hij brengt ook alle systemen van het lichaam in verband, het bewegingsapparaat, de organen, de vloeistoffen en de bezenuwing. Naast het lichaam zelf kijkt hij ook naar de omgeving waarin de patiënt functioneert en hecht hij belang aan voeding. Hij kijkt waar er een functioneel onevenwicht is en tracht dit te herstellen. De osteopathie gaat uit van het zelf genezend vermogen van de patiënt.
“Osteopathy is a system of medicine that emphasizes the theory that the body can make its own remedies, given normal structural relationships, environmental conditions, and nutrition. It differs from allopathy primarily in its greater attention to body mechanics and manipulative methods in diagnosis and therapy." World Health Organization (WHO)
Hoe verloopt de consultatie?
Anamnese of bevraging.
Tijdens het eerste gesprek waarbij de osteopaat kennis maakt met zijn patiënt stelt hij veel vragen om zo een goed beeld te krijgen van hem. Hij is geïnteresseerd in de ziektegeschiedenis van de patiënt, zijn leefgewoontes (werk, sport,…) en uiteraard de reden van consultatie. Tevens zal de osteopaat alert zijn om mogelijks ernstige onderliggende kwalen uit te sluiten en indien noodzakelijk door te verwijzen naar een adequate zorgverlener.
Het klinisch onderzoek.
Bij het osteopatisch onderzoek gaat de osteopaat eerst een visuele inspectie doen van de patiënt. Hij kijkt naar houdingsafwijkingen, littekens en verkleuringen van de huid. Daarna doet hij een onderzoek met zijn handen (palpatie) waarbij hij voelt of bepaalde structuren zoals spieren, organen gespannen staan. Vervolgens gaat hij een bewegingsonderzoek doen waarbij hij de beweeglijkheid test van het bekken, de wervelkolom, de schedel en de gewrichten van de ledematen. Ook test hij de beweeglijkheid van de organen en de spieren. Naast het osteopatisch klinisch onderzoek zal hij ook indien nodig een klinisch neurologisch of klinisch orthopedisch onderzoek doen.
Behandeling.
Na de anamnese en het klinisch onderzoek gaat de osteopaat over naar de behandeling. Bij de osteopatische behandeling gaat de osteopaat verschillende technieken gebruiken verspreid over het lichaam. Hij gaat behandelen daar waar nodig is om zo het lichaam opnieuw in evenwicht te brengen. Patiënten met een ogenschijnlijk zelfde diagnose zullen anders behandeld worden omdat iedere patiënt een gepersonaliseerde aanpak krijgt. Er wordt een verbetering van de beweeglijkheid van de structuren nagestreefd en gevonden bewegingsbeperkingen worden vrijgemaakt.
Raad en advies.
Na de behandeling legt de osteopaat uit aan de patiënt wat hij gedaan heeft. Hij probeert op deze manier een inzicht te geven in de klacht en aanpak. Indien nodig geeft hij de patiënt tips wat hij thuis zelf nog kan doen en ook advies over voeding. Er wordt met de patiënt een inschatting gemaakt van de duurtijd van het traject en de frequentie ervan. Dit kan sterk variëren afhankelijk of het een acute of een chronische klacht is.
Osteopathie is geen alternatieve geneeskunde maar een complementaire geneeskunde. Zij vervangt geen andere geneeswijze maar vult ze aan waarbij ze kijkt naar het functionele aspect.
Historie.
Geschiedenis van de Osteopathie
Osteopathie is een geneeswijze die haar oorsprong vindt in de Verenigde Staten van Amerika. De grondlegger is de Amerikaanse arts en chirurg Dr. Andrew Tailor Still (1828-1917). Hij benadrukte het belang van de holistische visie. Op 2 juni 1874 poneerde hij de naam “Osteopathie” op een congres en dit wordt beschouwd als de startdatum van de osteopathie. In 1892 richtte hij de American School of Osteopathy in Kirksville, Missouri op. Via Engeland en daarna Frankrijk komt osteopathie midden vorige eeuw naar Europa en in de jaren ’70 naar België. In Groot-Brittanië, Frankrijk, Italië, Zwitserland, Portugal, Malta, Luxemburg, Liechtenstein, Ijsland, Finland, Denemarken en Cyprus is osteopathie reeds erkend. In België hebben we als een eerste aanzet de wet Colla (1999). In 2014 had toenmalig minister Onkelinx een KB ter erkenning van het beroep opgesteld dat in extremis door 1 partij werd geblokkeerd.
Dimitri Segers D.O.
- Segers Dimitri Osteopathie BV
- Arkstraat 32/1
- B-3620 Lanaken
- tel: 0032/(0)89 71 78 28
- info@osteopathie-segers.be